Stad waarin mijn jeugd ontbloeide,

jij brute, rauwe, ongepolijste

omlijsting van warmhartigheid, spoken

blijf je in m'n geest met jouw straten,

stegen, sloppen, nog heugt mij 't bolderen

van sleperswagens op de blauwe keien,

verdwaalde geuren langs de kaden, giganten

van de oceaan die de rivier opstoomden.

Stad waarin mijn jeugd ontbloeide,

nog proef ik toen seringen geurden de hel

waarin jouw hart verzonk, zie ik

die brandweerman die eenzaam 't brakend

vuur poogde te temmen, omneveld door het roet

en stof terwijl de muren kraakten – en later

uitgebluste kraters, skeletten van verdoemde

huizen waardoor de wind ging blazen, en ruik ik

weer verbrande koffie, hout, textiel,

gebraden vlees van mens en dier.

Stad waarin mijn jeugd ontbloeide,

geen geur herinnert mij zó sterk aan toen

als die van de verbranding. Laat geen

mij zeggen waar te zijn als ooit weer bommen

mochten vallen. Want waar mijn lichaam

ook zal toeven, mijn geest zal dwalen

door de stad waarin mijn jeugd ontbloeide –

en ook verloren ging.

Uit: De roes van Rotterdam, Otto Dicke en Herman Romer (Uitgeverij Piccolo, 1982)

"Goed heren, nog een maand en we starten

met onze nieuwe reclame-campagne waar ik

al anderhalf jaar mee geoccupeerd ben,

een miljoenen-affaire zogezegd, en waar u 

natuurlijk wèl allemaal achter moet staan

want een goede externe communicatie begint

met een dito interne, nietwaar? - Daarom,

werpt u er vooral even een kritische blik op

want als je niet dagelijks bij de gang

van zaken betrokken bent, kijk je vaak anders

tegen de dingen aan, frisser bedoel ik en

wat ik ook wou zeggen, verdomd jammer eigenlijk

dat ik geen tijd had u haar eerder te tonen,

maar ja, u weet hoe het gaat je wordt geleefd

vandaag de dag, maar beter laat dan nooit

zullen we maar denken, en trouwens de directie

is al akkoord gegaan en houdt u verder

in het oog, de body-copy is een fake-tekst,

en denkt u er ook om alleen kleine veranderingen

zijn nog mogelijk want voor het basis-concept

is al gekozen en we hebben de plaatsingen

in de pers voor twee jaar gereserveerd, dus

wanneer u dan nu even kijkt kan ik daarna

m'n volgende bezoeker ontvangen die in hal

zit te wachten..."

Uit: De val omhoog (Uitgeverij Piccolo, 1979)

Wij spreidden onze vleugels en wiekten weg,

in hunker naar door zon bestoven hoven

van liefdes lusten, een drieste vlucht

die in de aanvang nog niets vermoeden deed

van de worsteling waarin wij later raakten

door toedoen van een waakzaam jager.

O dagen van jonge jaren. Zoals de wijnrank

reikt naar het 't zonlicht om daarna in sublieme

vorm te rijpen, zo tastten wij eertijds

in glans naar àlle kanten, beefde de snaar

van ons verlangen naar vierhandig musiceren,

en waren wij bij 't denkbeeld van slim spel

met een naïeve vrouw lang voor de daad

reeds doortrokken van berouw.

De rafels aan ons gevoel doen ons nu weten,

hoever die vermet'le vlucht ons bracht:

de bron van kracht waaruit wij putten

lijkt danig opgedroogd en aangeschoten dolend

over de harde korst der aarde, immer

in twijfel over het vergaarde, neigen wij,

na 't dronken zijn van dromen, in liefde

schuwer, nòg meer verlegen, naar de droefste

draad ontroering bij het peinzen over start,

voltooiing en wat daartussen wordt verzwegen.

Uit: Bewaasde dromen (Uitgeverij Piccolo, 1975)