Elten Kiene
27 juli 1984, Suriname
Elten Kiene is nog niet gedebuteerd bij een uitgeverij noch met een bundel in eigen beheer. Toch is hij buiten zijn andere verdiensten opgenomen in de bundel HARDOP. Deze verzamelbundel dient als staalkaart van de spoken word-scene in Nederland en werd samengesteld door Babs Gons en uitgegeven door Uitgeverij AtlasContact.
‘Ik ben wat ik doe en dat valt niet te vangen in een paar regels. Altijd in beweging en altijd in ontwikkeling, net als Rotterdam. Ik ben de stad.’
Het CV van Elten Kiene is net zo breed als zijn interesses en vaardigheden, waarmee hij zich al jaren aan het onderscheiden van zijn collega-dichters, -spoken word artiesten, -rappers, -organisatoren en –workshopdocenten. Met een eeuwige glimlach, besmettelijk enthousiasme en volle overtuiging.
In 2010 begon hij niet alleen een muzikale carrière met hiphopcollectief Brandwerk, maar sloot zich ook aan als oprichter en organisator van het platform Woorden Worden Zinnen. In beide gevallen een succesverhaal, waarin Woorden Worden Zinnen inmiddels in meerdere steden plaats vindt. Het zorgde er ook voor dat Elten Kiene als presentator grote stappen kon maken. Zo is hij tijdens Wantijpop de vaste presentator van het hoofdpodium en praat hij o.a. tijdens activiteiten van de School der Poëzie en Passionate Bulkboek het programma aan elkaar.
Door al deze en nog vele andere bezigheden zoals het geven van workshops in binnen- en buitenland zou bijna vergeten worden dat hij zelf ook spoken word-artiest is. Deze man met woordkunst hoog in het vaandel zat in 2016 op de Poëziebus en stond op podia als Paginagroots, Mensen Zeggen Dingen en Late Night Poetry Jam. Inmiddels is de creatieve duizendpoot onderdeel van Clubspoken, een boekingskantoor om spoken word-artiesten beter in de markt te zetten als serieuze woordkunstenaars en te koppelen aan commerciële partijen.
Disconnectie
We zitten niet meer op één lijn
Niet dezelfde frequentie
Toch gaan we geforceerd
Op zoek maar die connectie
Die er was maar nu niet meer is
Waarom zou ik kiezen voor detentie
Als vrijheid ook een keuze is
Met mijn gedachtegang achter tralies
Kan ik vastzitten in een zelf gecreëerde illusie
En dat is waanzin
Waarom zou ik mezelf dat aandoen?
Ik bedoel, liefde is mooi
En ik zal er altijd voor kiezen
Maar liefde is ook ingewikkeld
En met een roze bril op is alles mooi
Maar je bent toch niet mijn type
Al weet ik niet wat mijn type is
Er is geen boek dat mij kan leren hoe te houden van.
De woorden op mijn lege bladzijdes ontstaan tijdens het leven
Ik moet beleven en daar leer ik van
Ik hou van je en dat weet je
Daarom zet ik een punt achter ons.
Het is niet makkelijk maar beter
Het spijt me
Ik wou echt dat het anders kon
Want het doet jou meer pijn
Vergeef me
Ik verdien geen schoonheidsprijs
Voor de manier waarop
Een gevoel van opluchting stroomt door mijn lichaam.
Geparkeerde dromen kiezen weer een baan in mijn universum
Kom maar door, kom maar door
Geen spijt, soms klachten
Hersenspinsels betreden mijn gedachten
In gesprek met mezelf…
Ben ik gedoemd alleen te blijven?
Onzin! Oppervlakkig?
Ben ik een egoïst als ik mezelf op de eerste plaats zet?
Onzin! Ik zet stappen
Ben ik te ambitieus als ik een hoop dingen wil en ervoor ga?
Of ben ik lastig als ik niet naast mijn schoenen loop
Maar wel op mijn strepen ga staan?
Hoe dan ook
Ik wil niet handelen uit medelijden
Dus nogmaals het spijt me
Ik ga.
twee minuten...
twee minuten stilte
om ons eraan te herinneren
dat we vaker moeten stilstaan
bij het leven
en vooral voor hen
die hun leven
hebben gegeven
voor ons
meer dan...
twee minuten stilte
voor hen die vandaag
de dag nog steeds
door ellende heen gaan
want soms
soms
nee vaker
steeds vaker
gaan we sneller door
met blik op de toekomst
en tijd die ons steeds vaker
en sneller inhaalt
en ik wil niet klagen
want de wereld draait door....
maar ik vind het soms krom
hoe de wereld in elkaar steekt
terwijl we weten dat
alles waar we aandacht aan geven
waarde heeft
waarom?
waarom tonen we meer
oprechte empathie
op kalenderdagen
voor ons voorgeprogrammeerd
hoe we ons moeten voelen
en staan we
symbolisch slechts
twee minuten stil
terwijl een jaar
zoveel minuten heeft
terwijl we nu stilstaan valt er
elders in de wereld een...
dat wat lang geleden is gebeurd
is elders nog steeds actueel.
leed is geen wedstrijd
pijn en verlies is universeel
maar we nemen
teveel vanzelfsprekend
ik krijg nu de kans om te spreken
om mezelf te uiten
en ik voel me vereerd
maar ik zou niet eerlijk zijn
als ik zou ontkennen dat ik een
dubbel gevoel heb
een dubbel gevoel
omdat ik weet dat daar
waar slachtoffers zijn
ook daders zijn
en dat wij vandaag de dag nog
steeds veel daders als helden eren
en daarmee het leed van de andere kant
tekort doen
dus...
laten we vooral stilstaan voor
iedereen die het verdient
vroeger...
en nog ver daar voor
nu...
maar ook ver hier vandaan
want leed is geen wedstrijd
en pijn is universeel
niet om
vinger te wijzen
en niet om
tekort te doen
wij zijn nu hier
en kunnen zijn
omdat velen voor ons zijn gestorven
voor onze vrijheid
voor onze luxe
om het feit
dat we nu op
een zoveel betere plek zijn
daarom
vandaag
herdenken
en
morgen
vieren we
moed, verzet, schuld, onschuld
verlies, winst, helden, slachtoffers
en een ieder wiens naam niet wordt genoemd
families, vrienden, kennissen, bekend of onbekenden
van nu en toen
laten we stil staan
bij vooruitgang
en vaker terug blikken
naar het verleden
laten we
vaker constateren
dat we nu
op een veel betere plek zijn
en blijven
als we liefde geven
en delen
laten we inzien
dat wij
samen is
en samen
iedereen
en dat niet vergeten
en dat mijn pijn
niet minder is dan de jouwe
en andersom
en dat we samen
moeten blijven bouwen
aan een toekomst
dat goed is voor ons
omdat
we weten
waar vandaag
vandaan
komt
meer dan
twee minuten stilte
voor de basis
waaruit we herdenken
en kracht putten uit
de bron.
Uit: 'HARDOP - Spoken word in Nederland'. Uitgeverij AtlasContact, Amsterdam, samenstelling Babs Gons, 2019.
Glashelder
klad op het glas
lijnen die de basis vormen
voor een schets
al dat is
is ooit ergens begonnen
met een gedachte
een concept
soms zonder startpunt
ongehavend
havens getekend door golven
meebewegen
is onderweg zijn
met het oog op morgen
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
4 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
2 gedichten
3 gedichten
2 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
2 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
1 gedicht
2 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
4 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
1 gedicht
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
2 gedichten
2 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
4 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
4 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
1 gedicht
3 gedichten
3 gedichten
1 gedicht
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten
3 gedichten